”Allah’ın yanında, işlediğim aşırılıklardan dolayı vay hâlime! Gerçekten ben alay edenlerden idim” ”Allah beni doğru yola iletseydi, elbette O’na karşı gelmekten sakınanlardan olurdum” ”Keşke benim için dünyaya bir dönüş daha olsa da iyilik yapanlardan olsam”
De ki: “Ey kendilerinin aleyhine aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin. Şüphesiz Allah, bütün günahları affeder. Çünkü O, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.”
Nihayet kazandıkları şeylerin kötülükleri onlara isabet etmişti. Onlardan zulmedenler var ya, kazandıkları şeylerin kötülükleri onlara isabet edecektir. Onlar Allah’ı aciz bırakacak değillerdir.
İnsanın başı derde girdiği zaman Bize yönelir. Sonra ona tarafımızdan bir yardım bahşettiğimizde: “Bu bana bilgimden/yeteneğimden dolayı verilmiştir.” der. Hayır! O bir fitnedir. Ne var ki onların çoğu bilmezler.
Fe iza messel insane durrun deana, summe iza havvelnahu ni’meten minna kale innema utituhu ala ilm, bel hiye fitnetun ve lakinne ekserehum la ya’lemun.